Burmistrz Zakopanego Janusz Majcher w jednym z wywiadów zapowiedział, że będzie się starał o utworzenie w Zakopanem Centrum Kongresowego, co pozwoli przyciągnąć pod Giewont tysiące osób – zwykle dość zamożnych – w okresach pozasezonowych. Minęła kolejna kadencja i centrum nie powstało. Ośrodek taki co prawda od lat funkcjonuje w Kościelisku, na terenie WDW, ale jego działalność w jakiś istotniejszy sposób nie wpływa na

rozwój tej miejscowości.

Tymczasem od dziesięcioleci jest Zakopane ośrodkiem ważnych spotkań specjalistycznych w dziedzinie kultury, szczególnie muzycznej. Różnego rodzaju kursy mistrzowskie organizują tu zarówno indywidualni muzycy, jak i rozmaite instytucje. Jeszcze w latach międzywojennych do Zakopanego przyjeżdżali z całego świata uczniowie wybitnego pianisty Egona Petri, po wojnie szkolili tu swoich studentów m.in. skrzypaczka Wanda Wiłkomirska, oraz pianiści Maciej Łukaszczyk i Wiesław Piękoś. Doroczne spotkania warsztatowe organizuje też Zakopiańska Akademia Sztuki, a także – Krajowy Fundusz na Rzecz Dzieci, którego muzyczni stypendyści szkolą się i koncertują w zimie w Zakopanem.

Spotykałem się z nimi dość często, jako kustosz Muzeum Karola Szymanowskiego niejednokrotnie prowadziłem ich koncerty w Atmie, czasami miewałem dla nich wykłady o historii Zakopanego. W tym roku poproszono mnie o poprowadzenie młodzieży i wykładowców muzycznym szlakiem Zakopanego. Przy ładnej pogodzie odbyliśmy blisko trzygodzinny spacer od Domu Wczasowego „Jaskółka” przy ul. Piaseckiego, przez ul. Sienkiewicza, Równię Krupową, Krupówki, Park Miejski, Plac Niepodległości, ul. Orkana do Atmy (gdzie po raz pierwszy od dwóch lat miałem spotkanie na temat Szymanowskiego), a następnie koło Limby do Dworca Tatrzańskiego, z powrotem przez ul. Kościuszki i Sienkiewicza. Naturalnie, to tylko niewielki fragment muzycznej mapy Zakopanego. By poznać resztę – trzeba by poświęcić na to o wiele więcej czasu. Albo zaopatrzyć się w moją książkę Muzyczne Zakopane.

mp